KIRMIZI PABUÇLAR
Sen ki, bakışlarında şefkat, öfkesinde bile sevgisini bulabildiğim tek adam.
Senden doğmadım ama doğmuşçasına hoş yaşatabildiğini gördüm hayatı.
Birlikte gülmeye, eğlenmeye, tavla oynamaya, gezmeye, uçaktan korkmaya, acıkmaya, ağlamaya ve hatta ara ara birbirimize dalaşmanın mutluluğuna yaşamak diyorum. Çünkü hepsinde biz varız.
Sen benim koca babamsın. Hani büyük büyük babadan daha ulaşılmaz, daha gizemli, hayallerde süslü kahramanlar vardır ya. Benim için o sensin.
İkimizde bu babalar gününde yine babalarımızı toprağa vermişlerdeniz. Onlara özlemimizi sık sık konuşur, gözlerimizi doluşturur, bazen de onlarla olan anılarımızı anlatır, gülüşürüz.
Artık gün değişti. Gelişti. Bu dünya’da sığınacak limanımız, güvencemiz, sevgimiz, analığımız, babalığımız hep birbirimize değil mi?
Allah bizi birbirimizle mükafatlandırdı. Bunu ikimizde biliyoruz. Bana yaklaşanı, dokunmaya kalkanı senin parçalayacağını herkes bilirde, aynı tepkileri senin için benimde vereceğimi kimse aklının ucundan bile geçiremez. Bu cücenin gerektiğinde nasıl bir dev olacağını tahmin bile edemezler.
Senin mutlu olman, mutlu edilebilmen tek amaç, tek hedef her koşulda.
Babalar günü sadece bir araç ,kutlamanın bahanesinde aşkımızı.
Ortalıkta baba çoooooook. Ama koca babalar dan tek tük. Antika gibi saraylara layık yaşatmalı. Sakin, huzurlu ve mutlu kılınmalı. Nazik okşanmalı, kırılmamalı.
Anlamalı her duygusunu ama onu üzmemek için çoğu zaman konuşmamalı.
Koca babamın sevgisi denizlerden büyük. Ününü salmış gönlümün her noktasına.
Diğer Yazılar